Бо назардошти он ки эътирофи сазовори присущего шахсияти инсон, баробар ва неотъемлемых ҳуқуқи ҳамаи аъзои инсон оила аст, ки ба асоси озодӣ, адолат ва сулҳ дар тамоми ҷаҳонЗеро отстраненность ва оскверняя ҳуқуқҳои инсон боиси ба санадҳои негуманитарных унижайте ба виҷдон инсоният, ва он Ҷаҳон, ки дар он одамон доранд, ки озодии сухан ва наҷот аз бими ва камбизоатӣ заключался дар он аст, ки баланди шикори одамон аст. Ва ин хеле муҳим аст, агар инсон нест, маҷбур шуд manghawakan ҳамчун охир маблағҳои аст ба зидди тирании ва угнетения, ки ҳуқуқи инсон буданд, нигоҳ дошта қонуният. Бо дарназардошти, ки мардумони созмони милали муттаҳид тасдиқ гардида, тибқи Оинномаи худ бовари ба ҳуқуқҳои асосии инсон, ба шаъну шараф ва арзиши шахсияти инсон ва ба баробарҳуқуқии мардон ва занон ва тасмим мусоидат ба пешрафти иқтисодию иҷтимоии он ва беҳтар кардани шароити зиндагии ҳангоми бештари озодии. Дар ҳоле, ки давлатҳои аъзо ӯҳдадор шуданд, ки ба мусоидат дар ҳамкорӣ бо Созмони милали Муттаҳид, всеобщему эҳтироми ва риояи ҳуқуқи инсон ва озодиҳои асосӣ. Хеле муҳим барои фаҳмидани ин ҳуқуқ ва озодиҳои инсон ва аҳамияти он барои иҷрои пурраи ин ваъдаи. Ҳамин тариқ, маҷмаи эълон мекунад Всеобщую эъломияи ҳамчун умумии стандарти татбиқ карда мешаванд барои ҳамаи мардум ва кишвар, ки бо мақсади ҳар як инсон ва ҳар як щупальце ҷамъият доранд, ҳамеша дар хотир доред дар ин изҳорот, ки хоҳад талош бо роҳи маърифату маориф мусоидат ба эҳтироми ин ҳуқуқу озодиҳо ва прогрессивных чораҳои дар сатҳи миллӣ ва байналмилалӣ, ки ба таъмин намудани онҳо всеобщее ва самаранок эътироф ва риояи, шаҳрвандони давлатҳои аъзо ва шаҳрвандон қаламраве, ки зери онҳо юрисдикцией. Ҳамаи одамон моҳияти рождаются озод ва баробар дар худ достоинстве ва ҳуқуқи. Онҳо наделены разумом ва совестью ва боистӣ, ки дар нисбати якдигар дар рӯҳияи братства. Ҳар як инсон бояд, ки молики тамоми ҳуқуқ ва тамоми свободами, провозглашенными ҳамин Эъломияи бе ягон фарќияти, ба монанди нажод, ранги пӯст, ҷинс, забон, дин, ақидаи сиесӣ е дигар, миллӣ е баромади иҷтимоӣ, вазъи молу мулкӣ, таваллуд е дигар маќоми. Ғайр аз ин, бояд гузаронида шавад, ягон тафовут дар заминаи сиесӣ, ҳуқуқӣ е байналмилалии ба мақоми кишвар е қаламраве инсон, новобаста аз он ки ӯ мустақил аст, несамоуправляющейся е чӣ ягон тарх. Ҳеҷ кас бояд бандаи е bubusabusin манъи ҳама гуна шаклҳои рабства ва ғуломи.
Ҳеҷ кас бояд ба шиканҷа е lipo муносибати, бесчеловечному е унижающему шаъну шараф муомила е ҷазои.
Ҳама баробаранд ва дар назди қонун ва ҳуқуқ доранд бидуни ҳар табъиз, ҳифзи қонун. Ҳар як инсон ҳуқуқ дорад, ки дар баробар ҳимоя аз ҳама гуна табъиз-танҳо, нарушающей ин эъломияро, ва аз ҳар подстрекательства ба чунин табъиз. Ҳар як инсон ҳуқуқ дорад, ки ба самаранок барқарор намудани ҳуқуқҳои салоҳиятдори миллӣ аз ҷониби судҳо дар сурати поймол гардидани ҳуқуқҳои асосии додашуда ӯ, ки бо конститутсия е қонун пешбинӣ кардааст. Ҳар кас ҳақ дорад дар асоси баробарии пурра ба одилона ва ба таври оммавӣ эълон кардани разбирательство парванда, мустақил ва беѓараз, ки суд ҳангоми муайян намудани ҳуқуқу ӯҳдадориҳояш ва муқаррар кардани асоснокии асосиро ҷиноятӣ дорад. Ҳар як айбдоршаванда дар уголовном ҷиноят дорад, ки бегуноҳ ҳисобида мешавад, то он шароб нест, ба исбот расидааст мувофиқи қонун дар ҷараени кушодаи мурофиаи судӣ, ки дар он он располагало тамоми кафолатҳо, зарурӣ барои худ ҳифзи. Ҳеҷ кас наметавонад кдам барои содир намудани ҷиноят дар асоси содир кардани ягон кирдоре е беамалие, ки боз ҷиноятӣ ҷинояткорӣ мувофиқи бонки миллӣ е байналмилалӣ ба ҳуқуқ, дар як вақт ин корро кард. На бояд зиеда аз ҷазои вазнин муқаррар карда мешавад, аз он, ки барнома дар вақти ба кор наказуемое ҷиноят. Ҳеҷ кас метавонад lipo произвольному вмешательству дар он шахсии худ ва ҳаети оилавӣ, мекунад е сирри робита е посягательствам дар он шараф ва номи нек. Ҳар кас ҳуқуқ ба ҳимояи қонун аз чунин мудохила е чунин посягательств. Ҳар кас ҳуқуқ ба озодии ҳаракат ва интихоби ҷои истиқомат дар ҳудуди ҳар як давлат. Ҳар як инсон ҳуқуқ дорад, ки тарк дастгоҳи ягон кишвар, аз ҷумла худро худ, ва бозгашт ба кишвари худро. Ҳар кас ҳақ дорад ба назар гирад, ки дар дигар кишварҳо паноҳгоҳи аз қасос. Ҳуқуқи наметавонад истифода шавад, ки дар сурати ҳамла, ки дар асл асосефта содир намудани неполитического ҷиноят е кирдори противоречащего мақсаду усулҳои Созмони милали Муттаҳид бошад. Ҳеҷ кас набояд бошад, ки худсарона аз худ шаҳрвандӣ е аз ҳаққи тағйири шаҳрвандӣ. Мардон ва занони калонсол инсон ҳақ дорад, издивоҷ кунанд ва ташаккули оила, бе ягон маҳдудият аз рӯи аломати нажодӣ, Миллӣ дар бар мегирад е дин. Онҳо аз ҳамин ҳуқуқҳои нисбати издивоҷ, дар давоми ҳолати дар ақди никоҳ ва ҳангоми бекор кардани он. Ақди никоҳ танҳо дар сурати ризоияти озодона ва пурраи тоҷикистонро ҳам никоҳшаванда анҷом дода мешавад. Оила аст, ки табиӣ ва асосии ячейкой ҷамъият ва дорои ҳуқуқ ба муҳофизат аз ҷониби ҷамъият ва давлат. Ҳар як инсон ҳуқуқ ба озодии тафаккур, виҷдон ва дин дорад, ин ҳуқуқро дар бар мегирад, ки озодии худро тағйир религию е эътиқоди чӣ е танҳо баррасӣ мекунанд ва чи якҷоя бо дигарон ба ҷомеа, ба исповедовать худро религию е эътиқоди дар учении, богослужении ва риояи.
Ҳар як инсон ҳуқуқи озодии ақида ва баени ин ҳуқуқ шомили пайваст ба худ андеша бе дахолати ва ҷустуҷӯ, дарефт ва паҳн кардани маълумот ва идеяҳо тавассути ҳар гуна воситаҳо паҳн ва бе назардошти сарҳадҳои.
Ҳар одамон моҳияти ҳуқуқ доранд, иштирок дар идораи кишвари худ бевосита е тавассути посредство озодона интихоб кунед намояндагони.
Иродаи халқ бояд асоси ҳокимияти ҳукумат бошад ин ирода проявится воқеии интихоботи вақт аз вақт умум ва баробари ҳуқуқи интихоботӣ гузаронида, бо роҳи овоздиҳии пинҳонӣ е тавассути дигар равнозначных шакли овоздиҳии озодонаро.
Ҳар як инсон ҳамчун узви ҷамъият, ки дорои ҳуқуқ ба таъминоти иҷтимоӣ ва сазовори татбиқи воситаи посредство миллӣ кӯшишҳои ва ҳамкории байналмилалӣ мутобиқи сохтор ва имкониятҳои ҳар як давлат, иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва фарҳангӣ заруриро барои нигоҳ доштани он эътибор ва барои инкишофи озодонаи шахсияти ӯ. Ҳар кас ҳуқуқ ба меҳнат, ба интихоби озодонаи кор, шароити одилона ва мусоиди меҳнат ва ҳимоя аз бекорӣ. Ҳар як инсон ҳуқуқ дорад, ки баробар ба музди баробар барои меҳнати бе ягон табъиз. Ҳар коргар дорад, ки ба одилона ва удовлетворительное подош, таъмини барои худ ва оилаи худ шоистаи инсон мављудияти, ва дополняемое, дар сурати зарурат бо дигар воситаҳои таъминоти иҷтимоӣ. Ҳар кас ҳақ дорад эҷод ва бигиранд иттифоқҳои касаба барои ҳифзи манфиатҳои худ. Шаҳрванд ҳуқуқи истироҳат дорад ва истироњат, аз ҷумла разумное маҳдуд кардани вақти корӣ ва маоши гумрукии мавсимӣ ид аст. Ҳар як инсон ҳуқуқ дорад, ки ба сатҳи зиндагии кофии барои нигоҳ доштани саломатӣ ва некӯаҳволии он худи ва оилаи ӯ, ба шумули ғизо, либос, манзил ва тиббӣ ва нигоҳубини зарурии хизматрасонии иҷтимоӣ ва ҳуқуқи тасаллои худро дар вақти бекорӣ, беморӣ, маъюбӣ, вдовства, фаро расидани пирӣ ва дигар ҳолати гум кардани воситаҳои рӯзгузаронӣ бо неизбежное чорабинии. Модар ва кӯдак ба ҳуқуқи махсус ва тарбияи мерасонанд. Ҳамаи кӯдакон, родившиеся дар ақди никоҳ ва берун аз, бояд аз ҳимояи иҷтимоии баробар истифода намоянд. Таҳсил ройгон аст, ҳадди ақал дар муассисаҳои таҳсилоти ибтидоӣ ва марҳилаҳои асосии. Таҳсилоти ибтидоӣ бояд ҳатмӣ бошад Техникӣ маориф ва касбии ӯро яке аз ҳама ва таҳсилоти олӣ дода мешавад, баробар тамоми рӯи заслугам. Маориф бояд равона карда пурра ба инкишофи шахсияти инсон, афзоиши эҳтиром ба ҳуқуқу озодиҳои инсон. Он бояд мусоидат ба ҳусни тафоҳум, таҳаммулпазирӣ ва дӯстии байни ҳамаи халқҳо, расовыми ва талх гуруҳи, ва бояд мусоидат ба фаъолияти ташкилоти Созмони милали Муттаҳид дар роҳи ҳифзи сулҳ. Падару модар доранд, ҳуқуқи дар бобати интихоби навъи таълим барои фарзандони ноболиғон дар кӯдакон. Ҳар як инсон ҳуқуқ дорад, ки озодона иштирок намудан дар ҳаети фарҳангии ҷамъият, лаззат санъати, иштирок намоянд, дар пешрафти илмӣ ва истифода аз он благами.
Ҳар як инсон ҳуқуқ дорад, ки барои ҳимояи маънавию ахлоқӣ ва моддӣ самара ягон истеҳсоли илмӣ, литературных е бадеӣ, ки ӯ буд, ба муаллиф.
Ҳар як инсон ҳуқуқ дорад, иҷтимоӣ ва байналмилалӣ, тартиби дар он ҳуқуқ ва озодиҳои, изложенные дар ҳамин эъломия комилан амалӣ шуда метавонанд.
Ҳар як инсон дорои ӯҳдадорӣ дар назди ҷамъият, ки дар он танҳо ва шояд озодона ва ба рушди пурраи шахсияти ӯ.
Бо истифода аз ҳуқуқ ва озодиҳои ҳар як инсон бояд lipo танҳо ограничениям, ки тибқи қонун муқаррар карда шаванд, ки танҳо бо мақсади танҳо ба даст овардани дахлдор эътироф ва эҳтироми ҳуқуқу озодиҳои дигарон ва қонеъ гардонидани талаботи одилонаи ахлоқӣ, тартиботи ҷамъиятӣ ва умумии некўањволии дар ҷомеаи демократӣ. Ҳуқуқ ва озодиҳои он дастрас дар ҳама гуна ҳолатҳо, ки хилофи мақсаду усулҳои Созмони милали Муттаҳид бошад. Ҳеҷ чиз дар ин изҳорот, ки тафсири медиҳад, ки ягон давлат, гурўњи ашхос ва е ба шахсони алоҳида ҳуқуқ барои содир ягон ҳаракат е анҷом додани ҳар гуна амалҳое, ки дар изложенных дар ҳамин ҳуҷҷат.
